بررسی تأثیر رهبری تحول‌آفرین بر بی‌تفاوتی سازمانی با نقش میانجی خلاقیت کارکنان مورد مطالعه(کارکنان دانشگاه لرستان)

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر رهبری تحول‌آفرین بر بی‌تفاوتی سازمانی با نقش میانجی‌ خلاقیت در میان کارکنان دانشگاه لرستان انجام شد. روش: این پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی است و جامعۀ آماری پژوهش حاضر را کلیۀ کارکنان دانشگاه لرستان در سال تحصیلی 1396 به تعداد 575 نفر تشکیل داد. نمونۀ آماری 234 نفر بود که با استفاده از فرمول کوکران و به روش طبقه‌ای با حجم متناسب انتخاب شد. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های رهبری تحول‌آفرین بس و آوولیو(2000) با آلفای(92/0)، بی‌تفاوتی سازمانی دانایی‌فرد، حسن-زاده و سالاریه (1389) با آلفای(95/0) و خلاقیت تورنس(1974) با آلفای(97/0) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش مدل‌یابی معادلات ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جزئی smartpls2استفاده شد. یافته‌ها: نتایج پژوهش حاکی از آن است که رهبری تحول‌آفرین به صورت مستقیم(446/0-=β) بر بی‌تفاوتی سازمانی تأثیرگذار است. رهبری تحول‌آفرین به صورت مستقیم(426/0=β) بر خلاقیت تأثیرگذار است. خلاقیت به صورت مستقیم(456/0-=β) بر بی‌تفاوتی سازمانی تأثیرگذار است. همچنین تأثیر رهبری تحول‌آفرین بر بی‌تفاوتی سازمانی به صورت مستقیم(446/0-=β) و غیرمستقیم(194/0-=β) توسط متغیر میانجی، خلاقیت با (64/0- =β)تبیین شد. نتیجه‌گیری: در این رابطه زمانی‌که خلاقیت به عنوان متغیر میانجی وارد معادله می‌شود، دارای قدرت بیشتری است. به عبارت دیگر، می‌توان گفت که رهبری تحول‌آفرین با نقش میانجی‌ خلاقیت موجب کاهش بی‌تفاوتی سازمانی در میان کارکنان می‌شود.